Nýtt áramótaheiti fyrir alla

Árið 1915 fengu konur 40 ára og eldri og vinnumenn kosningarétt á Íslandi, árið 2015 hafa allir íslenskir ríkisborgarar yfir 18 ára aldri kosningarétt.

Þetta herrans ár, 2015 sem er að hefjast, er merkis ár því það inniheldur mikilvægan part af sögu lýðræðis okkar Íslendinga. Í ár fögnum við því að fyrir 100 árum fengu konur kosningarétt. Þó voru þessi merku mót Íslandssögunnar og sögu kvenna tekin með hægum skrefum því aðeins konur sem voru eldri en fertugt máttu mæta á kjörstað og nýta sinn rétt. Í dag hafa allar konur með íslenskan ríkisborgararétt, óháð upprunalandi eða staðsetningu, rétt á því að kjósa í þingkosningum. Það er með sanni hægt að segja að konur hafa nýtt rétt sinn með sæmd því samkvæmt opinberum tölum þá virtust konur frekar nýta kosningarétt sinn í síðastliðnum þing­kosn­ing­um en þátt­taka kvenna var 85,8% og karla 84,5%. Þó ekki sé mikill munur á kynjunum þá hefur kvenkynið vinninginn þarna. Ég ólst upp við það af mínu kæru foreldrum að nýta kosningarétt minn, að kynna mér hvað væri í boði. Ekki hafa öll ungmenni fengið sama uppeldi og ég, eða þá að þeim sé einfaldlega sama.

Á sama tíma og ég fagna því að formæður mínar börðust af hörku fyrir réttindum sínum og jafnframt mínum þá er ég hrygg yfir því að unga fólkið í þessu mikla lýðræðislandi okkar nýti ekki rétt sinn. Aðeins helmingur ungmenna landsins nýttu sér kosningarétt sinn í seinustu sveitastjórnarkosningum. Kjörsókn landsins var rétt um 66,5 % í þeim kosningum. Viljum við fyrir alvöru fara í gegnum lífið án þess að leyfa röddum okkar að heyrast? Það að fjölmenna niður á kjörstaði á kosningadegi á ekki að vera kvöð heldur er það hlutverk okkar sem einstaklinga að láta raddir okkar heyrast, svo hugtök einsog lýðræði, samfélag og einstaklingur hverfi ekki í dagsins ös.

Margir setja sér áramótaheit, einsog að lifa heilbrigðari lífsstíl, verja meiri tíma með fjölskyldunni og njóta stundarinnar en hvernig væri að bæta þessu litla skylduhlutverki inn? Ég ætla setja mér þau markmið á kosningaárum að nýta kosningarétt minn, virða þá baráttu sem forfeður mínir heyjuðu til þess að ég gæti lifað við lýðræði og persónufrelsi. Ég ætla segja skoðanir mínar og láta rödd mína heyrast, óháð aldri, kyni, stétt eða stöðu.