Van virkjun eins hluta af mannauð samfélagsins

Ég las um daginn auglýsingu frá Vinnumálastofnun þar sem hún óskaði eftir störfum fyrir flóttamenn. Segir meðal annars í auglýsingunni "Stór hópur einstaklinga með margskonar menntun og starfsreynslu hefur komið til landsins undanfarna mánuði sem flóttamenn og fleiri eru á leiðinni. Mikilvægt er að þetta fólk fái störf sem fyrst þar sem reynsla þeirra fær notið sín og skapar þeim tækifæri til að tengjast hinu nýja búsetulandi"

Á sama tíma og ég fagna þessari vitundarvakningu hjá ríkisstofnun þá velti ég fyrir mér tvennu.

1. Hvers vegna var ekki farið út í þetta miklu fyrr? Það er langt síðan Ísland byrjaði að taka á móti flóttamönnum....
2. Hvers vegna er þetta ekki í boði fyrir hælisleitendur, (ég veit svarið, vegna lagabálks í fornum lögum sem vonandi eru að fara lagast...) hvað þarf til þess að við áttum okkur á þeim auð sem fylgir fólkinu sem kemur hingað til landsins og förum að virða þau sem manneskjur.

Fyrir full frískan einstakling sem hefur lagt líf sitt í sölurnar þá er það mannréttindarbrot að mínu mati að honum sé svo haldið í "gíslingu" inn á einhverju herbergi í marga mánuði þar sem einstaklingurinn veslast upp. Við hljótum að vera öll sammála um að það sem heldur okkur gangandi eru verkefnin, rútínan og hlutverk okkar í samfélaginu. Ég hugsa með mér að það tæki mig ekki langann tíma að byggja með mér ýmsa geðröskun á því að hýrast í herbergi í marga mánuði. Ég rakst í þessu á blogg síðan 2008...2008!!! þar sem talað er um nákvæmlega sama hlutinn, aðgerðarleysið, atvinnuleysið og mannréttindabrotið sem hælisleitendur á þessu skeri verða fyrir! Getum við ekki gert eitthvað í þessu rétt á meðan beðið er eftir því að fornalda lögin okkar taki við sér?

Við vitum að margir hælisleitendur þurfa bíða í fleiri en eitt ár á meðan umsókn þeirra fer í gegnum kerfið, er endurskoðuð og slíkt. Ég held að enginn geri þetta ferli svo langt viljandi en þá væri vonandi hægt að auðvelda fólkinu biðina með því að bjóða þeim tækifærin. Svo vitum við það sjálf íslendingar, að eftir tveggja ára atvinnuleysi þá þurfi fólk oft að fara í endurhæfingu. Það gerist eitthvað eftir svo langann tíma frá atvinnumarkaðnum sem veldur því að einstaklingurinn getur ekki mætt fullfrískur til vinnu skyndilega.....getum við ekki spornað við slíkri þróun hjá hælisleitendum, hvort sem þeir verða í framtíðinni íslendingar eða ekki.