Hátt hlutfall atvinnulausra háskólamenntaðra kvenna!

Landsbankinn birti á dögunum gögn þess efnis að háskólamenntaðar konur yrðu verst úti á vinnumarkaðnum. Atvinnuleysi þessa hóps hefur minnkað minnst af öllum hópum.

"Sé litið á samsetningu hóps atvinnulausra má sjá að háskólamenntað fólk hefur orðið frekar illa úti. Það á einkum við um atvinnulausar konur á höfuðborgarsvæðinu, en þær voru um 30% atvinnulausra þar á árinu 2014. Frá árinu 2010 hefur atvinnulausum konum á höfuðborgarsvæðinu fækkað um 43% en atvinnulausum konum með háskólamenntun einungis um 24%."

http://umraedan.landsbankinn.is/efnahagsmal/2015/02/17/Hagsja-Atvinnuleysi-haskolamenntadar-konur-hafa-ordid-illa-uti

Þessar tölur eru því miður í samráði við hvernig konan þarf sífellt að vera réttlæta sig í samfélaginu, þær þurfa frekar að leggja það á sig að breyta sér í takt við atvinnumarkaðinn og jafnvel sætta sig við lærri stöðu og lægri laun en menntun þeirra ætti að gefa. Það er ekki langt síðan að ég setti inn færslu sem fjallaði um verri stöðu mæðra á atvinnumarkaðnum (http://mannleg.blog.is/blog/mannleg/entry/1582935/). Þetta virðist í fljótu máli haldast í hendur og veldur því að staða kvenna á atvinnumarkaðnum er enn ekki orðin nógu góð og konur fá ekki tækifæri til þess að sanna styrk sinn. Er það hræðsla? Hvað veldur því að konur eru ekki verðmetnar meira en þetta? Eða hefur þetta eitthvað að gera með okkur sjálfar, ættum við ekki einfaldlega að vera frekari?

Athugasemdir

[Róbert (IP-tala skráð) 19.2.2015 kl. 11:04]

Hvers vegna ætti fyrirtæki sem vantar verkfræðing að ráða félagsfræðing? Ef menntun kvenna er ekki í samræmi við þarfir vinnumarkaðarinns þá er það ekki vinnumarkaðurinn sem þarf að hugsa sinn gang. Þau eru ekki mörg fyrirtækin sem hafa vinnu fyrir uppeldisfræðinga og kennara, sem eru ein fjölmennustu fög í Háskólum og dæmigerð "kvennafög".